Detail druivenrassen
Grauburgunder
Het druivenras, dat behoort tot de Bourgogne-familie, reisde in de 14e eeuw van Bourgondië naar Zwitserland, Hongarije en vermoedelijk van daaruit naar Duitsland.
Feiten
-
8.094 ha
Wijngaard in 2022
-
2. 314 ha
Wijngaard beplant met Grauburgunder in Rheinhessen
Aanplant
Grauburgunder produceert vrij goede opbrengsten en, indien gewenst, hoge mostgewichten. De compacte trossen maakt de aantasting door botrytis makkelijker voor de productie van nobele wijnen. De variëteit is minder gevoelig voor ziektes en nauwelijks vorstgevoelig. Het gedijt bijzonder goed op loessterrassen, maar ook op kalk- en steenachtige bodems. Leemachtige bodems zijn minder geschikt. Vermindering van de opbrengst en efficiënt uitdunnen van het bladerdak zijn makkelijk en worden veel toegepast.
Betekenis
Grauburgunder vind je tegenwoordig niet alleen in Centraal-Europa, maar vooral ook in Australië en Nieuw-Zeeland. In Duitsland wordt Grauburgunder steeds belangrijker. In 2022 was bijna 8.094 hectare - of iets minder dan 8% van de Duitse wijngaarden - beplant met dit druivenras. Vroeger werd Grauburgunder vaak aangeduid met het synoniem 'Ruländer'. Dit waren meestal zoete en volle wijnen, terwijl Grauburgunder overwegend droog werd gevinifieerd. Vooral de wijnboeren uit Baden wijden bijna 14% van hun wijngaarden aan Grauburgunder, met ongeveer 2.363 hectare. De Pfälzer dragen ongeveer 2.142 hectare bij, de Rheinhessen ongeveer 2.314 hectare en de Nahe wijnboeren ongeveer 385 hectare.
Vinificatie en smaak
Een jonge, lichte, droge tot halfdroge Grauburgunder is zeer geschikt als zomerwijn. Droge Kabinett wijnen en Spätlesen harmoniëren goed met zeevruchten, zeevis, pasta, lamsvlees, pluimwild en jong haarwild en rijpe zachte kaas. Barrique-wijnen bij intens smakende lamsgerechten en lichte wildgerechten, zoals hert of ree. Fruitige, zoete Spätlesen of nobele Auslesen gaan bijzonder goed samen met witschimmelkazen en desserts met honing, amandelen of marsepein.
Grauburgunder rijpt vaak in stalen tanks, in grote houten vaten, maar ook in barriques waar vaak malolactatische gisting wordt toegepast (omzetting van het frisse appelzuur in het zachte melkzuur). Ze zijn meestal droog, medium krachtig van smaak met frisheid, maar worden ook vaak aangeboden als volle wijnen met een nadruk op rijkheid. Afhankelijk van de vinificatiemethode en het kwaliteitsniveau is de kleur lichtgeel, goudgeel of zelfs amberkleurig. Grauburgunder wordt vooral geassocieerd met aroma's van groene noten, amandelen, verse boter en fruitige smaken die doen denken aan peren, gedroogd fruit en rozijnen, ananas en citrusvruchten. Er zijn ook vegetale toetsen van groene bonen of paprika's.
Geschiedenis
Grauburgunder reisde in de 14e eeuw van Bourgondië naar Zwitserland en Hongarije en vermoedelijk van daaruit naar Duitsland. De Franse naam Pinot gaat terug op het Franse „pin“ (den) en beschrijft de vorm van de druif die doet denken aan dennenappels. De synoniem Ruländer gaat terug op de koopman Johann Ruland, die in 1711 (voor hem onbekende) Bourgondische wijnstokken vond in een tuin in het stadje Speyer in de Pfalz en ze vermeerderde. De hoge kwaliteit van de wijnen overtuigde de wijnbouwers al in de 19e eeuw: Ze gaven de variëteit verschillende regionale namen, die sindsdien zijn verdwenen.
In één oogopslag
- Minder ziektegevoelig, nauwelijks vorstgevoelig
- Roodachtig tot rood en grijs gekleurde schil
- Aroma: doet denken aan groene noten, amandelen, groene bonen, paprika of fruitige smaken die lijken op peer, gedroogd fruit, rozijnen, ananas en citrusvruchten.
Waar komt de term Pinot vandaan?
De Franse naam Pinot gaat terug naar het Franse 'pin' (den) en beschrijft de vorm van de druif die doet denken aan dennenappels.
met peren, bonen, peterseliewortel en zwarte walnoten Hertenmedaillons
met peren, bonen, peterseliewortel en zwarte walnoten
- 12 hertenmedaillons (elk 80 gr)
- 30 gr gebraden spekreepjes
- 200 ml bechamelsaus
- 3 el zonnebloemolie
- 8 kleine peterseliewortelen met groen (Alternatief: knolselder))
- 6 - 8 brede snijbonen
- 1 grote peer
- 4 - 6 zwarte walnoten
- 100 ml wildfond
- 2 el boter
- 2 stengels platte peterselie
- Naar eigen smaak zout
Verwarm de oven voor op 180 °C boven- en onderwarmte. Maak de peterseliewortelen schoon, schil ze en snijd ze bij. Maak de bonen schoon en snijd ze in schuine stukken. Blancheer de peterseliewortels en bonen apart in kokend gezouten water en spoel direct af in ijswater.
Snijd de walnoten in achtsten en warm ze op in de wildfond. Was de ongeschilde peer, snijd in achtsten, verwijder het klokhuis en snijd in dunne plakjes. Bak de hertenmedaillons aan beide kanten in olie en laat ze in de oven in ca. 3 - 5 minuten gaar worden.
Wentel intussen de bonen en peterseliewortels door de gesmolten boter en breng op smaak met zout. Schik de groenten met de zwarte walnoten en plakjes peer op grote borden. Leg de medaillons erop en garneer met wildfond, bechamelsaus en spekreepjes.
Tip: Je kunt je eigen zwarte walnoten maken. Prik hiervoor de walnoten helemaal in met een vork of satéprikker en leg ze 10 dagen in water. Ververs het water elke dag zodat het looizuur eruit kan lopen. Kook de noten 3 keer in gezouten water tot ze diepzwart zijn. Kook met laurierblaadjes en peperkorrels ongeveer 20 minuten tot ze zacht zijn. Doe ze in inmaakpotten en dek af met siroop. De noten zijn ongeveer 1 jaar houdbaar.
- Spätburgunder (trocken)
- Grauburgunder (trocken)
Dit kan u ook interesseren
-
Merlot Merlot is een van de populairste rode wijnrassen ter wereld en werd voor het eerst gedocumenteerd in Bordeaux in de 18e eeuw.
Meer informatie
