De enige echte kloosterwijnmakerij

Ik ben een opgeleide wijnmaker - en een non. Ons klooster is het enige wijnhuis in Duitsland dat wordt gerund door nonnen en waar ze actief bij betrokken zijn.

  • Voor mij als non is de grootste uitdaging van de wijnbusiness elk jaar de nieuwe wisselwerking tussen wat de natuur ons geeft en onze eigen vaardigheden en kennis.
    Benedictijner Abdij van St Hildegard

Ik ben een opgeleide wijnmaker – en een non. Ons klooster is het enige wijnhuis in Duitsland dat wordt gerund door nonnen en waar ze actief bij betrokken zijn. Voor mij als non is de grootste uitdaging van het wijnbedrijf elk jaar de nieuwe wisselwerking tussen wat de natuur ons geeft en onze eigen vaardigheden en kennis. Als wijnboeren kunnen we nooit volledig vertrouwen op onze eigen vaardigheden, maar zijn we altijd afhankelijk van wat de druiven ons geven. Voor mij is wijn daarom altijd een geschenk van God. En met dit doel voor ogen - een goede druppel wijn - kan veel worden verdragen.</p <p>Bijvoorbeeld het weekend rond 3 oktober 2007. Op zaterdag liepen we nog vol verwachting door onze wijngaarden. De druiven waren goudgeel, gezond en vol van smaak aan de wijnstok. Maar toen begon het plotseling hard te regenen. Maandagochtend was een drama! De druivenschil was poreus geworden en barstte snel open.

<p <p>We moesten opschieten, maar er waren niet genoeg helpers voor de oogst. Dus besloten we met een bezwaard hart om voor het eerst met de oogstmachine te oogsten om zoveel mogelijk bessen te redden. Later in de kelder realiseerden we ons dat er helemaal geen verschil was tussen de handgeplukte en de machinaal geplukte druiven! Op het optimale moment voor de oogst tellen de kwaliteit van de druiven en een snelle verwerking gewoon. Het loont dus om open te staan voor innovaties!

Wat er tijdens de oogst helemaal niet toe doet, maar op wijnbeurzen wel: onze uitstraling! Enige tijd geleden – ons klooster was vertegenwoordigd op de ProWein met een gezamenlijke stand van de Rheingau – kwam er een jongeman geïrriteerd naar ons toe en vroeg of we wel echt waren. Het duurde een paar minuten om hem ervan te overtuigen dat we niet echt verkleed waren. Daar moet je een glimlach om onderdrukken. Uiteindelijk resulteerde deze ontmoeting in een heel leuk gesprek over het leven in het klooster en de wijnbouw.</p

Neem contact op met